CREMA DE MELOCOTÓN
O
naturalista sueco Carlos Linneo na súa obra Species
plantarum (1753),
asignoulle ao melocotón o nome científico Amygdalus
persica, para
identificar o xénero e a especie, mais
en 1812 o botánico inglés Jonathan Stokes atribúelle o xénero
Prunus.
A pesar de denominar persica
á
especie, non procede de Persia senón de China, onde o consideraban
símbolo de fecundidade.
Actualmente hai sobre 2000 variedades de froitas de óso coñecidas
en botánica co hiperónimo de drupas, que se dividen ou ben en
aquelas cuxa carne se separa doadamente da carabuña ou ben as que se
adire firmemente ao óso.
Na
Galiza de hoxe, moitas veces aplicamos a palabra "pexego"
para melocotón e pexego, mais non son a mesma froita. Consonte
o dicionario da RAG, a drupa do melocotoeiro é o melocotón e a do
pexegueiro é o pexego, mais define as dúas árbores froiteiras
exactamente igual.
Aínda que da mesma familia, Prunus
persica, son dúas variedades
diferentes: o pexego ten menor tamaño, con pel pelusa máis dura, a
carne branca ou amarelácea.
Máis
delicados e menos duradeiros que os melocotóns, os pexegos ábrense
coa man en dúas
metades con facilidade, ficando limpa a carabuña do seu interior,
mentres partir o melocotón custa moito máis. A estes, case sempre
amarelos con tonalidades avermelladas, na miña casa chamábanlles
pavías.
Os melocotóns consómense frescos, en
conserva (cocidos en xarope) ou desecados (orellóns).
Receita de Rufi,
de A Estrada, en setembro de 1984.
Ingredientes
1 bote de conserva de melocotón en
xarope (480 g de peso escorrido), sen o líquido.
6 culleradas sopeiras de leite
condensado ou 125 ml
3 ovos
1 limón
Elaboración
Desbotamos o xarope, cortamos os
melocotóns en anacos pequenos.
Co batedor, trituramos o melocotón, o
leite condensado, as xemas dos ovos e o zume do limón até ficar
unha pasta lisa.
Bátense as claras a punto de neve.
Xúntase todo nun recipiente e reméxese
cun garfo até obtermos unha crema homoxénea.
Métese no
conxelador 10 min. Sácase e colócase na parte baixa do frigorífico
onde repousará cando menos dúas horas.
Notas
Unha fresca
sobremesa para todo o ano.
Ningún comentario:
Publicar un comentario