FABES CON CHOURIZO DE XOSÉ LOIS

FABAS CON CHOURIZO

Receita fornecida por Xosé Luis, bo escritor e mellor cociñeiro.

As denominacións da planta, feixón, fabeira, faba ou chicho, e as da súa semente comestíbel, feixón, feixó, chicho ou faba, proveñen do latín. Cultivábanse en Europa desde a antigüidade, aínda que as variedades actuais do Phaseolus vulgaris viñeron de América. Os feixóns verdes (as vaíñas ou casulas verdes) son tamén comestíbeis, cociñados ou crus.

En Galicia úsanse como ingrediente do caldo, mentres en Portugal e Brasil son típicas as feijoadas.

Álvaro Cunqueiro en "A cociña galega" (1973) di sobre as fabas: "Non se levan na cociña galega como guarnición, nin se fan fabadas como as dos asturianos. Pero foi cousa dos galegos antigos cocer fabas tenras en leite e comelas engadindo unha cullerada de mel".

A “Faba de Lourenzá”, que abrangue esta leguminosa producida na Mariña Lucense, é desde 2009 Indicación Xeográfica Protexida.

Ingredientes

300 g de fabas, feixóns, feixós ou chichos (consonte a zona)

2 pementos verdes ou vermellos

1 tomate grande ou 2 pequenos e maduros

2 chourizos

sal

aceite de oliva

Tempo

10 min de preparación e 20 de fritura, máis o tempo de cocer as fabas (90 min).

Xeito de preparación

Cocemos as fabas.

Picamos os pementos en anacos miudiños (menos de 1 cm). Nunha tixola co aceite quente frítese 5 min a lume medio o pemento picado. Co pemento medio feito, engádese o tomate en anacos pequenos, sálgase todo e déixase facer 5 minutos. Despois botamos o chourizo, pelado e esmiuzado. Cocíñase todo xunto a lume medio 3 minutos.

Escorremos as fabas moi ben e botámolas nesta zaragallada, remexendo ben, deixando que rustra todo xunto 5 min.

Notas

O prato é un entrante ou unha tapa cun viño.

Sae mellor de usarmos fabas de Lourenzá ou frescas. De seren en conserva, non son tan saborosas.

Pódense tomar quentes ou frías.

Nas cantigas de escarnho e maldizer da lírica galego-portuguesa medieval, Afonso X O Sabio emprega o termo "feijoo" para cualificar as persoas calvas, pero na Cantiga CLVII das de Santa María designa unha especie de bolacha ou fillós (fritos de fariña e ovos).